Vandaag keert de mode voor natuurlijke vrouwelijke figuren en gezonde volheid terug. Er verschijnen echter nog steeds heel dunne en lange meisjes op de catwalks. Waarom hebben modeontwerpers, ontwerpers en andere trendsetters geen haast om outfits te naaien voor eigenaren van populaire gewelfde vormen?
Wanneer is de mode voor dunne mode-modellen begonnen?
De mode voor vrouwelijke figuren was te allen tijde anders. Ofwel onaardse fragiele maagden, nu magnifieke baby's, en slanke en fitte vrouwen waren populair. De sterren uit de jaren 40 en 50 waren zeker niet "dun". In het midden van de vorige eeuw werden meisjes met vrouwelijke vormen beschouwd als schoonheden. Maar in de jaren 60 was er een echte revolutie in de schoonheidsindustrie. Hij werd ingegeven door het verschijnen van een model van Leslie Hornby, bekend als Twiggy. Met een lengte van 166 cm woog het meisje slechts 40 kg (ter vergelijking: Marilyn Monroe, wiens lengte ook 166 cm was, woog 55 kg).
De fragiele, gewichtloze Twiggy, met haar korte kapsel dat op een eeuwig kind lijkt, veroverde niet alleen de Britten, maar ook de inwoners van de hele wereld. Ondanks het feit dat dit meisje haar briljante carrière heel snel voltooide, was haar invloed op de modewereld enorm. Het was dankzij haar dat er een nieuwe standaard voor schoonheid verscheen, die vele jaren bestond. Nu werd een vrouw die op een tiener leek, als een schoonheid beschouwd: kleine borsten, "jongensachtige" heupen, dunne benen, uitgesproken jukbeenderen. En de eerste die de nieuwe mode te pakken kregen, waren modellen en kledingontwerpers. Hierna begon een 'boom' in dunheid bij vrouwen van de mode van alle leeftijden, maar ze vond vooral veel volgers onder tieners.
Ondanks de vele toespraken van artsen die meisjes waarschuwden voor de gevaren van anorexia, kwelden duizenden schoolmeisjes en studenten zichzelf met felle diëten in pogingen om een ideaal figuur te bereiken. Vaak eindigde het nastreven van schoonheid in een mislukking. Dit stopte de jonge schoonheden niet, omdat iedereen droomde van het hebben van een Twiggy-figuur. Veel van de fashionista's hielden op met het adequaat beoordelen van hun uiterlijk en brachten zichzelf tot uitputting. Er zijn gevallen waarin mode modellen 38, 35 of zelfs 28 kilogram wogen. Bijna allemaal stierven ze voordat ze 30 jaar oud waren.
Er kwam echter een nieuwe mode voor modeontwerpers. Het bleek dat de populariteit van dunheid erg praktisch en nuttig is bij het maken van kostuums. En de beelden van de jaren 50, die voor de rondheid van de vrouw zorgden, verdwenen snel in het verleden.
Waarom werken ontwerpers liever met lange en dunne mode-modellen?
De belangrijkste reden is heel eenvoudig: een outfit naaien voor een dun meisje is veel eenvoudiger. Het is niet nodig om persoonlijk met het model te werken. Een figuur zonder functies vereist geen individuele benadering. Op een lang en dun meisje zien alle pakopties er geweldig uit: korte en lange jurken, broeken en overalls, tops en truien ... Zelfs de meest extravagante designerjurken zitten op een dun model "in vorm". Met Khudoba kun je stoutmoedig experimenteren met stijlen, en hoge groei maakt een meisje als een "hanger". De kleding erop vormt spectaculaire vrije plooien. Kijkers die zo'n outfit zien, willen deze kopen. Maar op de 'donuts' kunnen originele designerproducten er extreem komisch uitzien.
Voor de schoonheidsindustrie doen individuele eigenschappen er niet toe, het "hoogtepunt" van een vrouw. Op de catwalks tonen ze geen mooie meisjes, maar nieuwe outfits. Aandacht voor de modellen zelf van het publiek is niet vereist. Met de gestandaardiseerde parameters van de figuur kunnen we de meisjes op de catwalk behandelen als bewegende poppen. Het werken met een dun model geeft de modeontwerper alle ruimte voor creativiteit en de eerste kennis van de modelparameters helpt fouten bij het maken van een jurk te voorkomen.
Bovendien zien meisjes er in foto's en video's voller uit dan in werkelijkheid. En als het model aanvankelijk extra kilo's heeft, kan het het frame verpesten, wat onaanvaardbaar is voor het bedrijfsleven.
Is mode dun in mode modellen vandaag?
Maar de omverwerping van de gevestigde mode-idealen vanaf het voetstuk duurde vele jaren. Noch de dood van meisjes door anorexia, noch de herhaalde waarschuwingen van artsen over het gevaar van pijnlijke dunheid zou de golf van populariteit van platte vormen kunnen stoppen. Alleen aanhoudende propaganda van vrouwelijkheid gaf de eigenaren van afgeronde figuren de kans om de status van schoonheid te ontvangen zonder strikte diëten en uitputtende trainingen in sportscholen.
Dit betekent echter niet dat ontwerpers vandaag klaar zijn om de gebruikelijke modelparameters te verlaten. Net als voorheen blijven dunne meisjes de koningin van de catwalks. Dit geldt met name voor de landen in het oosten (China, Korea). Oosterse ontwerpers maken outfits voor Aziatische schoonheden die van nature gevoelig zijn voor dunheid, een dun bot en een korte gestalte hebben. Tegenwoordig zijn er twee modi parallel, waarvan de eerste de cijfers van het monster uit de jaren 50 prijst en de tweede trouw blijft aan het Twiggy-ideaal.
Reclamemakers zijn op hun hoede voor veranderingen in de mode. In de meeste reclamefoto's en -video's blijven dunne en lange meisjes verschijnen. Als het bedrijf echter "donut" kiest als het advertentiemodel, is dit een vrij gewaagde en risicovolle stap. Niettemin zie je steeds vaker in de reclame voor kleding en lingerie volledige modellen.
De belangrijkste trend van de moderne mode is de nadruk op gezondheid en natuurlijkheid. Veel belangrijker is nu goed verzorgd haar, een gladde huid en nette nagels dan bij de gekoesterde 90-60-90. En als een meisje voor zichzelf zorgt, aandacht heeft voor haar fysieke conditie en sport niet verwaarloost, heeft ze alle kans om model te worden, zelfs als er een paar extra centimeters in de taille zijn.
