Noord-Korea is een land van een totalitair regime, een cultus van de leider en strenge beperkingen. Ze zijn zelfs van toepassing op kleding. Het overtreden van de kledingvoorschriften van de staat is verboden voor zowel kinderen als volwassenen. Het meest gesloten land bestaat in zijn eigen wereld met opzichtige luxe en echte armoede. Strenge verboden op kleding vervreemden inwoners van de rest van de wereld, niet alleen territoriaal. Reizen naar het buitenland is verboden, internet is niet beschikbaar. Lokale schoonheden kunnen hun garderobe alleen vergelijken met de garderobe van buitenlandse bezoekers. Overigens is de toegang tot de geïsoleerde wereld van Kim Jong-un ook beperkt.
Voor spijkerbroeken die populair zijn in de hele beschaafde wereld, kun je rammelen achter de tralies of lange tijd in een werkkamp terechtkomen. Draag je favoriete broek als de jeans grijs of zwart is. Maar de combinatie van blauw en jeans is een politieke misdaad, propaganda van imperialisme.
Halslijn, mini, open badkleding en niet te vergeten bikini - dit is niet voor Koreaanse vrouwen. Ze hebben niet het recht om hun mooie Aziatische benen, buste, andere charmes publiekelijk te demonstreren. Tot voor kort werden de lengte van de rok, de snijdiepte en de hoogte van de hiel geregeld op wetgevend niveau. Felle kleuren waren niet welkom. Ze was alleen toegestaan in nationale klederdracht bij de huwelijksceremonie.
Arme mannen! Een keer in je leven met zijn mooie vrouw doorgegeven, en dat is genoeg. Om te werken! Trouwens, over mannen. Geloof het niet, maar in plaatsen van aanbidding (mausoleums van leiders) is de ingang alleen in pakken en stropdassen.
Over kapsels. Soortendiversiteit is uitgesloten. Het hele bereik is strikt gereguleerd: 10 mannelijke, 18 vrouwelijke kapsels. Doe het niet rustig aan. Er zijn geen natuurlijke blondines en roodharigen onder de lokale bevolking, ook kunstmatig gecreëerd. Grijs haar is welkom, haarverf is alleen zwart.
Noord-Koreanen geven de voorkeur aan een uniform waaronder ze shirts van discrete tonen aandoen. Omdat het strikt verboden is om pers te importeren en exporteren, is een buitenlands modetijdschrift een zeldzaamheid. Lokale tijdschriften doen denken aan de edities van het Moscow Fashion House uit de vroege jaren zeventig: foto's met vergelijkbare modellen, verschillende sierelementen en dikbuikige tabs met patronen.
Waar het land trots op is, is de kwaliteit van de stoffen. Een minimum aan synthetische stoffen, alleen natuurlijke grondstoffen. Geen pailletten, pailletten, lurex, flitsende kleuren en suggestieve prints. Hoewel grote kralen, kunnen gekleurde afwerkingen worden gezien.
De dresscode voor de badkleding is niet veranderd: het is eerder een gesloten mini-jurk en geen strandkleding in de conventionele zin. Wat betreft de "gezichtskleding" - make-up moet matig zijn. Vrouwen "komen los" op cosmetica voor huidverzorging. Ze zijn er in overvloed. Jeugd houdt zich aan gereguleerde kanonnen. Zelfs jongens dragen geen shorts. Jassen met capuchon zijn exotisch verkrijgbaar voor de meest rijke fashionista's.
Waar te kleden
De meeste kopen outfits in winkels of op kledingmarkten. Ontwikkelingen door lokale ontwerpers zijn niet divers. Het modecentrum is trouw aan de tradities en voorschriften van de leider.
De cultus van formele kleding is verleden tijd. Toegegeven, deze trend had geen invloed op mannen. Maar de zoom van damesrokken met linialen wordt niet langer gemeten, want het dragen van broekpakken wordt niet nagestreefd. Fans van een mini en een decollete worden nog steeds beboet. Je kunt niet op straat verschijnen in een zwempak en korte broek. Strafbaar feit: blauwe en blauwe spijkerbroek dragen.
